Tajne stowarzyszenia, tajemnicze historie czy osobliwe rytuały, których znaczenie zarezerwowane jest jedynie dla wąskiej, elitarnej grupy zawsze fascynowały i rozpalały wyobraźnię.
Spiskowe teorie, których scenariusz przewiduje podłoże wszelkich rewolucji i przewrotów w tajnych, masońskich organizacjach, nie zawsze jest jedynie wytworem rozpalonych umysłów.
Jednak gdy zakulisowa organizacja nie ma na celu przeprowadzenia gwałtownych przemian, wprowadzenia rewolucji a jedynym jej celem jest obrona dogmatycznych wartości i oddanie się im absolutnie, czy jest to nadal spisek?
Kilkunastu wszechstronnie wykształconych, młodych ludzi, na progu swoich karier zawodowych poświęciło wszystko dla obrony wartości, które przekazali im ich przodkowie zawiązując wielostopniową, supertajną organizację, która przez kilkanaście lat swojego krótkiego żywota nadawała ton Polskiemu Obozowi Narodowemu.
Współcześni im nie domyślali się nawet, że często uczestniczą w swoistych grach, które narzuciła im tajna organizacja.
Szereg służb wywiadowczych, zarówno cywilnych jak i wojskowych Polski, USA, III Rzeszy czy Wielkiej Brytanii nigdy nie rozpracowały tej struktury.
Na zawsze pozostała dla nich tajna.
Dopiero brutalne metody stosowane przez NKWD i UB, setki upokarzających przesłuchań i dziesiątki prowokacji doprowadziły jedynie do częściowego rozpracowania, które stwierdzało, że na szczycie najbardziej nieprzejednanych organizacji niepodległościowych znajduje się wielostopniowa struktura o charakterze mafijnym, sięgająca swym rodowodem 1934 roku.
Był wówczas rok 1947!
Rodowód
Polski Obóz Narodowy wywodzi się z tajnych, zakonspirowanych organizacji.
W 1887 roku, na zamku Hilifikon, nieopodal Zurichu w Szwajcarii, byli powstańcy styczniowi znajdujący się na emigracji z Zygmuntem Miłkowskim, używającym pseudonimu Tomasz Teodor Jeż, na czele zawiązali tajną organizację polityczną o charakterze niepodległościowym pod nazwą Liga Polska.
Ustawa organizacji, będąca pierwszym nowożytnym polskim programem niepodległościowym, stwierdzała że:
Zadaniem Ligi jest przysposobienie wszystkich sił narodowych celem odzyskania niepodległości Polski w granicach przedrozbiorowych na podstawie federacyjnej i z uwzględnieniem różnic narodowościowych.
Program Ligi Polskiej, opierający się na racjonalnych pobudkach, zjednał zwłaszcza polską młodzież, która wychowana na pozytywistycznych postawach, odrzucała romantyczną, powstańczą tradycję i miast szabli chętniej chwytała po książkę, hołdując zasadzie, że niepodległość może być wywalczona na drodze ewolucyjnej pracy u podstaw.
Już w roku następnym, 1888, wyższe uczelnie, ze sporym odsetkiem polskich studentów, zostały opanowane przez Związek Młodzieży Polskiej „Zet”, będącym młodzieżowym zapleczem Ligi Polskiej. Na czoło tej organizacji wybili się zwłaszcza młodzi działacze Zygmunt Balicki, Jan Ludwik Popławski i Roman Dmowski, którzy rozczarowani mało konkretnymi działaniami ich kierowników, w 1893 roku przejęli kontrolę nad Ligą Polską, którą w rok później przekształcili w Ligę Narodową, organizację o profilu czysto narodowym.
Zarówno Liga Polska jak i Liga Narodowa, realizując cele niepodległościowe w zaborczej rzeczywistości utajniły swoje struktury, wprowadzając nawet, w celu większego zakonspirowania przed zaborcą, stopnie wtajemniczenia i pseudonimy dla swych działaczy, wzorując się w tej materii na potężnych wówczas związkach wolnomularskich, wypracowując nawet swoistą polską, narodową masonerię.
Te zakamuflowane działania wypływały jednak z pobudek czysto pragmatycznych, które dyktowała rzeczywistość i zdrowy rozsądek. Wszyscy trzej zaborcy zwalczali bowiem polskich działaczy niepodległościowych, którym pozostawała konspiracja.
Jednak Roman Dmowski do tego stopnia docenił tajną działalność Ligi Narodowej, że rozwiązał ją dopiero w 1928 roku, 10 lat po odzyskaniu przez Polskę niepodległości.
Tajne, zakulisowe działania były bardziej efektywne, umożliwiały wpływanie na decyzję w różnych środowiskach i realizowanie w nich interesów tajnej grupy, poprzez infiltrację. Wreszcie Liga Narodowa wykształciła i skupiła nadprzeciętnych działaczy stanowiących prawdziwą elitę zdolną wpływać na losy państwa we wszystkich dziedzinach życia. Zdolna realizować interes narodowy bez przeszkód i protestów ze strony przeciwników, bo w sposób ściśle tajny.
Tą drogę wybrali właśnie działacze najmłodszego międzywojennego pokolenia narodowego.
